στερεοταξία

στερεοταξία: η, Ν

ιατρ. η εντόπιση ενός νευρικού σχηματισμού τού εγκεφάλου με τη βοήθεια σταθερών οδηγών σημείων, οστικών ή ενδοεγκεφαλικών, που γίνονται ορατά ακτινολογικώς.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. stereotaxie (< στερεός + τάξη + -ία)].

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

στερεοτακτικός — ή, ό, Ν αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη στερεοταξία (α. «στερεοτακτικά ευρήματα» β. «στερεοτακτική επέμβαση» γ. «στερεοτακτική συσκευή») … Dictionary of Greek
στερεός — και στερρός, ά, ό / στερεός και στερρός, ά, όν, ΝΜΑ, θηλ. και στερεή και στερρή, και στέρεος, η ο, και στέριος, α, ο, Ν 1. αυτός που έχει πυκνή σύσταση, συμπαγής, σκληρός (α. «στερεά ουσία» β. «στερεὸν κέρας», Αριστοτ.) 2. ισχυρός, δυνατός, γερός … Dictionary of Greek

Academic Dictionaries and Encyclopedias